کتاب | احادیث منتخب از امام زمان (عج)
مشاهده در ادامه مطلب
قالَ الاِْمامُ الْمَهْدِی (عليه السلام)
1-توجّه امام مهدی (عليه السلام) به شيعيان خويش
«إِنّا غَيْرُ مُهْمِلينَ لِمُراعاتِكُمْ، وَ لا ناسينَ لِذِكْرِكُمْ، وَ لَوْ لا ذلِكَ لَنَزَلَ بِكُمُ اللاَّْواهُ، وَ اصْطَلَمَكُمُ الاَْعْداءُ. فَاتَّقُوا اللّهَ جَلَّ جَلالُهُ وَ ظاهِرُونا”.
ما در رعايت حال شما كوتاهی نمی كنيم و ياد شما را از خاطر نبرده ايم ، كه اگر جز اين بود گرفتاری ها به شما روی می آورد و دشمنان، شما را ريشه كن می كردند. از خدا بترسيد و ما را پشتيبانی كنيد.
2.عمل صالح و تقرّب به اهل بيت(عليهم السلام)
«فَلْيَعْمَلْ كُلُّ امْرِء مِنْكُمْ بِما يُقَرَّبُ بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنا، وَلْيَتَجَنَّبْ ما يُدْنيهِ مِنْ كَراهِيَّتِنا وَ سَخَطِنا، فَإِنَّ امْرَأً يَبْغَتُهُ فُجْأَةً حينَ لا تَنْفَعُهُ تَوْبَةٌ، وَ لا يُنْجيهِ مِنْ عِقابِنا نَدَمٌ عَلی حَوْبَة”.
هر يك از شما بايد به آنچه كه او را به دوستی ما نزديك می سازد، عمل كند و از آنچه كه خوشايند ما نبوده و خشم ما در آن است، دوری گزيند، زيرا خداوند به طور ناگهانی انسان را می گيرد، در وقتی كه توبه برايش سودی ندارد و پشيمانی او را از كيفر ما به خاطر گناهش نجات نمی دهد.
3. تسليم در مقابل دستورهای اهل بيت(عليهم السلام)
«فَاتَّقُوا اللّهَ، وَ سَلِّمُوا لَنا، وَ رُدُّو الاَْمْرَ إِلَيْنا، فَعَلَيْنَا الاِْصْدارُ، كَما كانَ مِنَّا الاِْيرادُ، وَ لا تَحاوَلُوا كَشْفَ ما غُطِّی عَنْكُمْ، وَ اجْعَلُوا قَصْدَكُمْ إِلَيْنا بِالْمَوَدَّةِ عَلَی السُّنَّةِ الْواضِحَةِ.»
از خدا بترسيد و تسليم ما شويد و كارها را به ما واگذاريد، بر ماست كه شما را از سرچشمه، سيراب برگردانيم، چنان كه بردن شما به سرچشمه از ما بود، در پی كشف آنچه از شما پوشيده شده نرويد. مقصد خود را با دوستی ما بر اساس راهی كه روشن است به طرف ما قرار دهيد.
4.تحقّق حتمی حقّ
«أَبَی اللّهُ عَزَّوَجَلَّ لِلْحَقِّ إِلاّ إِتْمامًا وَ لِلْباطِلِ إِلاّ زَهُوقًا، وَ هُوَ شاهِدٌ عَلَی بِما أَذْكُرُهُ.»
خداوند مقدّر فرموده است كه حقّ به مرحله نهايی و كمال خود برسد و باطل از بين رود، و او بر آنچه بيان نمودم گواه است.
5.خلقت هدفدار و هدايت پايدار
« إِنَّ اللّهَ تَعالی لَمْ يَخْلُقِ الْخَلْقَ عَبَثًا وَ لا أَهْمَلَهُمْ سُدًی بَلْ خَلَقَهُمْ بِقُدْرَتِهِ وَ جَعَلَ لَهُمْ أَسْماعًا وَ أَبْصارًا وَ قُلُوبًا وَ أَلْبابًا ثُمَّ بَعَثَ إِلَيْهِمُ النَّبِيّينَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرينَ، يَأْمُرُونَهُمْ بِطاعَتِهِ وَ يَنْهَوْنَهُمْ عَنْ مَعْصِيَتِهِ وَ يُعَرِّفُونَهُمْ ما جَهِلُوهُ مِنْ أَمْرِ خالِقِهِمْ وَ دينِهِمْ وَ أَنـْزَلَ عَلَيْهِمْ كِتابًا، وَ بَعَثَ إِلَيْهِمْ مَلائِكَةً يَأْتينَ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ مَنْ بَعَثَهُمْ إِلَيْهِمْ بِالْفَضْلِ الَّذی جَعَلَهُ لَهُمْ عَلَيْهِمْ.»
خداوند متعال، خلق را بيهوده نيافريده و آنان را مهمل نگذاشته است، بلكه آنان را به قدرتش آفريده و برای آنها گوش و چشم و دل و عقل قرار داده، آن گاه پيامبران را كه مژده دهنده و ترساننده هستند به سويشان برانگيخت تا به طاعتش دستور دهند و از نافرمانی اش جلوگيری فرمايند و آنچه را از امر خداوند و دينشان نمی دانند به آنها بفهمانند و بر آنان كتاب فرستاد و به سويشان فرشتگان برانگيخت تا آنها ميان خدا و پيامبران ـ به واسطه تفضّلی كه بر ايشان روا داشته ـ واسطه باشند.
6.ظهور حقّ
«إِذا أَذِنَ اللّهُ لَنا فِی الْقَوْلِ ظَهَرَ الْحَقُّ وَ اضْمَحَلَّ الْباطِلُ، وَ انْحَسَرَ عَنْكُمْ.»
هرگاه خداوند به ما اجازه دهد كه سخن گوييم، حقّ ظاهر خواهد شد و باطل از ميان خواهد رفت و خفقان از [سرِ] شما برطرف خواهد شد.
7.تفتيش ناروا
«مَنْ بَحَثَ فَقَدْ طَلَبَ، وَ مَنْ طَلَبَ فَقَدْ دَلَّ، وَ مَنْ دَلَّ فَقَدْ أَشاطَ وَ مَنْ أَشاطَ فَقَدْ أَشْرَكَ.»
حضرت مهدی (عليه السلام) در خصوص كسانی كه در جستجوی او بوده اند تا به حاكم جور تحويلش دهند فرموده است: آن كه بكاود، بجويد و آن كه بجويد دلالت دهد و آن كه دلالت دهد به هدف رسد و هر كه [در مورد من] چنين كند، شرك ورزيده است.
8.ظهور حقّ به اذن حقّ
«فَلا ظُهُورَ إِلاّ بَعْدَ إِذْنِ اللّهِ تَعالی ذِكْرُهُ وَ ذلِكَ بَعْدَ طُولِ الاَْمَدِ وَ قَسْوَةِ الْقُلُوبِ وَ امْتِلاءِ الاَْرْضِ جَوْرًا.»
ظهوری نيست، مگر به اجازه خداوندمتعال و آن هم پس از زمان طولانی و قساوت دلها و فراگير شدن زمين از جور و ستم.
9.مدّعيان دروغگو
«سَيَأْتی إلی شيعَتی مَنْ يَدَّعِی المُشاهَدَةَ. أَلا فَمَنِ ادَّعَی المُشاهَدَةَ قَبْلَ خُرُوجِ السُّفْيانی وَ الصَّيْحَةِ فَهُوَ كَذّابٌ مُفْتَر وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلاّ بِاللّهِ الْعَلِی الْعَظيم.»
آگاه باشيد به زودی كسانی ادّعای مشاهده (نيابت خاصّه) مرا خواهند كرد. آگاه باشيد هر كس قبل از «خروج سفيانی ” و شنيدن صدای آسمانی ، ادّعای مشاهده مرا كند دروغگو و افترا زننده است؛ حركت و نيرويی جز به خدای بزرگ نيست.
10.دنيا در سراشيبی زوال
«إِنَّ الدُّنْيا قَدْ دَنا فَناؤُها وَ زَوالُها وَ أَذِنَتْ بِالْوِداعِ وَ إِنّی أَدْعُوكُمْ إِلَی اللّهِ وَ رَسُولِهِ(صلی الله عليه وآله وسلم) وَ الْعَمَلِ بِكِتابِهِ وَ إِماتَةِ الْباطِلِ وَ إِحْياءِ السُّنَّةِ.»
دنيا فنا و زوالش نزديك گرديده و در حال وداع است، و من شما را به سوی خدا و پيامبرش ـ كه درود خدا بر او و آلش باد ـ و عمل به قرآنش و ميراندن باطل و زنده كردن سنّت، دعوت می كنم.
11.ذخيره بزرگ
«أَنَا بَقِيَّةٌ مِنْ آدَمَ وَ ذَخيرَةٌ مِنْ نُوح وَ مُصْطَفی مِنْ إِبْراهيمَ وَ صَفْوَة مِنْ مُحَمَّد(صَلَّی اللّهُ عَلَيْهِمْ أَجْمَعينَ) .»
من باقيمانده از آدم و ذخيره نوح و برگزيده ابراهيم و خلاصه محمّد (درود خدا بر همگی آنان باد) هستم.
12.حجّت خدا
«زَعَمَتِ الظَّلَمَةُ أَنَّ حُجَّةَ اللّهِ داحِضَةٌ وَ لَوْ أُذِنَ لَنا فِی الْكَلامِ لَزالَ الشَّكُّ.»
ستمگران پنداشتند كه حجّت خدا از بين رفته است، در حالی كه اگر به ما اجازه سخن گفتن داده می شد، هر آينه تمام شكّ ها را از بين می برديم.
13. عطسه، نشانه سلامت
«أَلا أُبَشِّرُكَ فِی الْعِطاسِ فَقُلْتُ بَلی قالَ: هُوَ أَمانٌ مِنَ الْمَوْتِ ثَلاثَةَ أَيّام.»
نسيم، خدمتكار حضرت مهدی (عليه السلام) گويد: آن حضرت به من فرمود:آيا تو را در مورد عطسه كردن بشارت دهم؟ گفتم: آری . فرمود: عطسه، علامتِ امان از مرگ تا سه روز است.
14.نماز، طردكننده شيطان
«ما أُرْغِمَ أَنْفُ الشَّيْطانِ بِشَی ء مِثْلِ الصَّلوةِ، فَصَلِّها وَ أَرْغِمْ أَنْفَ الشَّيْطانِ.»
هيچ چيز مثل نماز، بينی شيطان را به خاك نمی مالد، پس نماز بخوان و بينی شيطان را به خاك بمال.
15.اذن مالك
«لا يَحِلُّ لاَِحَد أَنْ يَتَصَرَّفَ فی مالِ غَيْرِهِ بِغَيْرِ إِذْنِهِ.»
تصرّف در مال هيچ كس بدون اجازه او جايز نيست.
16.استعاذه به خدا
«أَعُوذُ بِاللّهِ مِنَ الْعَمی بَعْدَ الْجَلاءِ وَ مِنَ الضَّلالَهِ بَعْدَ الْهُدی وَ مِنْ مُوبِقاتِ الاَْعْمالِ وَ مُرْدِياتِ الْفِتَنِ.»
پناه به خدا می برم از نابينايی بعد از بينايی و از گمراهی بعد از راهيابی و از اعمال ناشايسته و فرو افتادن در فتنه ها.
17.اسوه های حقيقت
«إِنَّ الْحَقَّ مَعَنا وَ فينا، لا يَقُولُ ذلِكَ سِوانا إِلاّ كَذّابٌ مُفْتَر.»
حقّ با ما و در ميان ماست، كسی جز ما چنين نگويد، مگر آن كه دروغگو و افترا زننده باشد.
18.ظهور فَرَج به اذن خدا
«وَ أَمّا ظُهُورُ الْفَرَجِ فَإِنَّهُ إِلَی اللّهِ عَزَّوَجَلَّ، كَذَبَ الْوَقّاتُونَ. وَ أَمّا قَوْلُ مَنْزَعَمَ أَنَّ الْحُسَيْنَ(عليه السلام) لَمْ يُقْتَلْ، فَكُفْرٌ وَ تَكْذيبٌ وَ ضَلالٌ.»
امّا ظهور فرج، موكول به اراده خداوند متعال است و هر كس برای ظهور ما وقت تعيين كند دروغگوست. و امّا گفته كسانی كه پنداشته اند امام حسين(عليه السلام) كشته نشده، كفر و دروغ و گمراهی است.
19.شناخت خدا
«إِنَّ اللّهَ تَعالی هُوَ الَّذی خَلَقَ الاَْجْسامَ وَ قَسَّمَ الاَْرْزاقَ لاَِنَّهُ لَيْسَ بِجِسْم وَلا حالّ فی جِسْم«لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَی ءٌ وَ هُوَالسَّميعُ الْعَليمُ”.»
همانا خداوند متعال، كسی است كه اجسام را آفريده و ارزاق را تقسيم فرموده، او جسم نيست و در جسمی هم حلول نكرده، «چيزی مثل او نيست و شنوا و داناست”.
20.ائمّه(عليهم السلام) دست پرورده های پروردگار
«إِنَّ اللّه مَعَنا و لا فاقَةَ بِنا إِلی غَيْرِهِ وَ الْحَقَّ مَعَنا فَلَنْ يُوحِشَنا مَنْ قَعَدَ عَنّا وَ نَحْنُ صَنائِعُ رَبِّنا وَ الْخَلْقُ بَعْدُ صَنائِعُنا.»
خداوند با ماست، و به جز ذات پروردگار به چيزی نياز نداريم، و حقّ با ماست. اگر كسانی با ما نباشند، هرگز در ما وحشتی ايجاد نمی شود، ما دست پرورده های پروردگارمان، و مردمان، دستپرورده های ما هستند.
21.دانش حقيقی
«أَلْعِلْمُ عِلْمُنا وَ لا شَی ءَ عَلَيْكُمْ مِنْ كُفْرِ مَنْ كَفَرَ.»
دانش، دانشِ ماست، از كفرِ كافر، گزندی بر شما نيست.
22.اتّفاق و وفای به عهد
«لَوْ أَنَّ أَشْياعَنا وَفَّقَهُمُ اللّهُ لِطاعَتِهِ عَلَی اجْتِماع مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَيْهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الُْيمْنُ بِلِقائِنا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا.»
اگر شيعيان ما ـ كه خداوند آنها را به طاعت و بندگی خويش موفّق بدارد ـ در وفای به عهد و پيمان الهی اتّحاد واتّفاق می داشتند و عهد و پيمان را محترم می شمردند، سعادت ديدار ما به تأخير نمی افتاد و زودتر به سعادت ديدار ما نائل می شدند.
23.پيروان نادان
«قَدْ آذانا جُهَلاءُ الشّيعَةِ وَ حُمَقاؤُهُمْ، وَ مَنْ دينُهُ جَناحُ الْبَعُوضَةِ أَرْجَحُ مِنْهُ.»
حضرت مهدی (عليه السلام) به محمّد بن علی بن هلال كرخی فرموده اند: نادانان و كم خردان شيعه و كسانی كه بال پشه از دينداری آنان محكمتر است، ما را آزردند.
24.بيزاری از غاليان
«أَنـَا بَری ءٌ إِلَی اللّهِ وَ إِلی رَسُولِهِ مِمَّنْ يَقُولُ إِنّا نَعْلَمُ الْغَيْبَ وَ نُشارِكُهُ فی مُلْكِهِ أَوْ يُحِلُّنا مَحَلاًّ سِوَی الَْمحَلِّ الَّذی رَضِيَهُ اللّهُ لَنا .»
من از افرادی كه می گويند: ما اهل بيت [مستقلاًّ از پيش خود و بدون دريافت از جانب خداوند] غيب می دانيم و در سلطنت و آفرينش موجودات با خدا شريكيم، ما را از مقامی كه خداوند برای ما پسنديده بالاتر می برند، نزد خدا و رسولش، بيزاری می جويم.
25.سجده شكر
«سَجْدَةُ الشُّكْرِ مِنْ أَلْزَمِ السُّنَنِ وَ أَوْجَبِها.»
سجده شكر از لازمترين و واجبترين مستحبّات است.
26.فضيلت تعقيبات نماز
«إِنَّ فَضْلَ الدُّعاءِ وَ التَّسْبيحِ بَعْدَ الْفَرائِضِ عَلَی الدُّعاءِ بِعَقيبِ النَّوافِلِ كَفَضْلِ الْفَرائِضِ عَلَی النَّوافِلِ.»
فضيلت دعا و تسبيح بعد از نمازهای واجب در مقايسه با دعا و تسبيح پس از نمازهای مستحبی ، مانند فضيلت واجبات بر مستحبّات است.
27.سجده، مخصوص خداست
«فَأَمّا السُّجُودُ عَلَی الْقَبْرِ فَلا يَجُوزُ.»
سجده بر قبر جايز نيست.
28.راه اندازی كار مردم
«أَرْخِصْ نَفْسَكَ وَ اجْعَلْ مَجْلِسَكَ فِی الدِّهْليزِ وَ اقْضِ حَوائِجَ النّاسِ.»
خودت را [برای خدمت] در اختيار مردم بگذار، و محلّ نشستن خويش را درِ ورودی خانه قرار بده، و حوائج مردم را برآور.
29.امنيّت بخش زمين
«إِنّی أَمانٌ لاَِهْلِ الاَْرْضِ كَما أَنَّ النُّجُومَ أَمانٌ لاَِهْلِ السَّماءِ.»
وجود من برای اهل زمين، سبب امان و آسايش است، همچنان كه ستارگان سبب امان آسماناند.
30.رجوع به راويان حديث
«وَ أَمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَةُ فَارْجِعُوا فيها إِلی رُواةِ حَديثِنا فَإِنَّهُمْ حُجَّتی عَلَيْكُم وَ أَنـَا حُجَّةُاللّهِ عَلَيْهِمْ.»
در پيشامدهای مهمّ اجتماعی به راويان حديث ما مراجعه كنيد، زيرا كه آنان حجّت من بر شما هستند و من هم حجّت خدا بر آنان هستم.
31.مطاع، نه مطيع كسی
«إِنَّهُ لَمْ يَكُنْ أَحَدٌ مِنْ آبائی إِلاّ وَقَدْ وَقَعَتْ فی عُنُقِهِ بَيْعَةٌ لِطاغِيَةِ زَمانِهِ وَ إِنّی أَخْرُجُ حينَ أَخْرُجُ وَ لا بَيْعَةَ لاَِحَد مِنَ الطَّواغيتِ فی عُنُقی .»
هريك از پدرانم بيعت يكی از طاغوت های زمان به گردنشان بود، ولی من در حالی قيام خواهم كرد كه بيعت هيچ طاغوتی به گردنم نباشد.
32.آفتاب پشت ابر
«وَ أَمّا وَجْهُ الاِْنْتِفاعِ بی فی غَيْبَتی فَكَالاِْنْتِفاعِ بِالشَّمْسِ إِذا غَيَّبَها عَنِ الاَْبْصارِ السَّحابُ.»
كيفيّت بهره وری از من در دوران غيبت، مانند كيفيّت بهره وری از آفتاب است هنگامی كه ابر آن را از چشم ها پنهان سازد.
33.سبقت اراده خدا بر همه چيز
«وَ لكِنَّ اَقْدارَ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ لاتُغالَبُ، وَ إِرادَتُهُ لاتُرَدُّ، وَ تَوْفيقُهُ لايُسْبَقُبه: »
راستی كه مقدّرات خداوند متعال، مغلوب نشود و اراده الهی مردود نگردد و چيزی بر توفيق او پيشی نگيرد.
34.علّت اصلی غيبت امام(عليه السلام)
«وَ أَمّا عِلَّةُ ما وَقَعَ مِنَ الْغَيْبَةِ، فَإِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ قالَ: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تَسْأَلُوا عَنْ أَشْياءَ إِنْ تُبْدَلَكُمْ تَسُؤْكُمْ: ».
امّا علّت و فلسفه آنچه از دوران غيبت اتّفاق افتاده [كه درك آن برای شما سنگين است] آن است كه خداوند در قرآن فرموده: «ای مؤمنان از چيزهايی نپرسيد كه اگر آشكارتان شود، بدتان آيد”.
35.آگاهی های امام(عليه السلام)
«إِنّا يُحيطُ عِلْمُنا بِأَنْبائِكُمْ، وَ لا يَعْزُبُ عَنّا شَی ءٌ مِنْ أَخْبارِكُمْ.»
علم و دانش ما به خبرهای شما احاطه دارد و چيزی از اخبار شما بر ما پوشيده نمی ماند.
36.دعای فراوان
«أَكْثِرُو الدُّعاءَ بِتَعْجيلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذلِكَ فَرَجُكُمْ.»
برای تعجيل فَرَج زياد دعا كنيد، زيرا همين دعا كردن، فَرَج و گشايش شماست.
37.سؤال نامطلوب
«فَأَغْلِقُوا أَبْوابَ السُّؤالِ عَمّا لا يَعْنيكُمْ.»
درهای سؤال را از آنچه كه مطلوب شما نيست ببنديد.
38.آخرين اوصيا
«أَنَا خاتَمُ الأَوْصِياءِ وَ بی يَدْفَعُ اللّهُ الْبَلاءَ عَنْ أَهْلی وَ شيعَتی .»
من آخرين نفر از اوصيا هستم، خداوند به وسيله من بلا را از خانواده و شيعيانم برطرف می گرداند.
39.حجّت خدا در زمين
«إَنَّ الاَْرْضَ لا تَخْلُوا مِنْ حُجَّة إِمّا ظاهِرًا وَ إِمّا مَغْمُورًا.»
زمين خالی از حجّت خدا نيست، يا آشكار است و يا نهان.
40.علمدار هدايت در هر زمان
«كُلَّما غابَ عَلَمٌ بَدا عَلَمٌ، وَ إِذا أَفَلَ نَجْمٌ طَلَعَ نَجْمٌ.»
هرگاه عَلَم و نشانه ای پنهان شود، عَلَم ديگری آشكارگردد، و هر زمان كه ستاره ای افول كند، ستاره ای ديگر طلوع نمايد.
منبع: تبیان
